Γιατί οι Έλληνες χαρακτηρίζονται ως Δούλοι από την Εκκλησία;

 

Οι Χριστιανοί Βαπτίζονται Ως Δούλοι, Ως Δούλοι Νυμφεύονται, Ως Δούλοι Αναχωρούν ”Έκ Του Ματαίου Τούτου Κόσμου” Και Ως Δούλοι Αποκαλούνται Από Την Ιεραρχία Σ’ Όλη Τους Την Ζωή. Οι χριστιανοϊουδαίοι θεωρούσαν (και θεωρούν) κάθε τι πού ανήκει στο Ελληνικό Πνεύμα και τον Ελληνικό Πολιτισμό “βδέλυγμα και μίασμα”. Όλα τα Ιερά και οι βωμοί των Ελλήνων ήταν βδελυρά και μυσαρά για τους Γαλιλαίους και έτσι φρόντισαν επιμελώς να τα καταστρέψουν όλα. Οι χριστιανοί “ορθόδοξοι”, πρωτοπόροι πάντοτε, πρωτοτύπησαν και ως οι ανακαλύψαντες την Ιερά Εξέταση, ή οποία βεβαίως δεν ήταν εφεύρεσις της Καθολικής εκκλησίας (πάρ’ όλη την αναίδεια σας να λετε ότι ή “ορθοδοξία δεν έκανε τέτοια αίσχη”, πράγμα πού σημαίνει ότι παραδέχεστε ότι αυτά ήταν αίσχη) εφ’ όσον οι ΄Ανατολικο-Ρωμαϊκοί εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι ήταν οι πρώτοι διδάξαντες καθώς και οι ίδιοι οι οποίοι πρώτοι οργάνωσαν και λειτούργησαν το πρώτο στην Ιστορία ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΕΞΟΝΤΩΣΕΩΣ εθνικών, στην Σκυθόπολη της Συρίας,

Ό Μωάμεθ Β΄ ο μετά την Άλωση επικληθείς Πορθητής, εκμεταλλεύτηκε πλήρως την διαμάχη μεταξύ Ενωτικών και Ανθενωτικών, προκειμένου να ξεμπερδέψει μία ώρα αρχύτερα με την NOVA ROMA. Χείρα βοηθείας του έδωσε ή Ιεραρχία, ή οποία είχε κάθε λόγο να μην θέλει την Ένωση των Εκκλησιών προκειμένου να μην χάσει τα προνόμια της. Με τον Σχολάριο και Νοταρά καθώς και πλήθος καλογέρων, άνοιξε τις πύλες και έμπαζε μέσα τους Τούρκους (ή Κερκόπορτα είναι καλαμπούρι των μαθητικών βιβλίων), ενώ ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πολεμούσε ακόμη. Μετά την Άλωση, άμειψε πλουσιοπάροχα τους φιλότουρκους προδότες με πρώτον τον Σχολάριο τον οποίο ονόμασε Γεννάδιο και τοποθέτησε στην κεφαλή της Ιεραρχίας. Πολύ πριν όμως από την πτώση της NOVA ROMA , το “Άγιο” Όρος παρ’ ότι και αυτό τμήμα της Ελληνικής υπαιθρίου χώρας, κατελήφθη αυθαίρετα από μοναχούς κατά την πρώιμη “Βυζαντινή” εποχή επειδή ήταν πραγματικά το Ιερό Όρος των προγόνων μας εις το οποίον υπήρχαν 36 ναοί (κυρίως της Αρτέμιδος), πολλά ιερά , βωμοί αλλά και πληθώρα πόλεων.

Εκεί χρησιμοποιήθηκαν περίπου 500.000 εθνικοί οι οποίοι αρνούνταν να εγκαταλείψουν την Πατρώα τους Θρησκεία , σε ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ, για να γκρεμίσουν τους ναούς , τα Ιερά και τους βωμούς και στην θέση τους και με τα οικοδομικά τους υλικά να κτίσουν Μοναστήρια!Ακόμη υπάρχει διάταξη στον ορθόδοξο κανόνα (Πηδάλιον) σύμφωνα με τον οποίο πρέπει να καταστραφούν όλα τα αρχαία ελληνικά μνημεία , έργα και Ιερά, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του Παρθενώνος. Εάν όπως λετε, αυτά είναι καμώματα των δήθεν πρώτων μισαλλόδοξων χριστιανών, τότε γιατί δεν έχει αρθεί ακόμη ο κανών? Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν• και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερον το εσήκωσεν ο Θεός από τούς χριστιανούς και έφερε τον Τούρκον και του το έδωσε δια ιδικόν μας καλόν, και το έχει ο Τούρκος 320 χρόνους. Και διατί έφερεν ο Θεός τον Τούρκον και δεν έφερεν άλλο γένος; Δια ιδικόν μας συμφέρον• διότι τα άλλα έθνη θα μας έβλαπτον εις την πίστιν, ο δε Τούρκος άσπρα (χρήματα) άμα του δώσης κάμνεις ο,τι θέλεις. Αιτωλός

-d- Αυτά όλα από Ζαγκλάρας Στέργιος που διαβάσαμε στο ksipnistere.com. Ας δούμε τώρα και τα εξής αποσπάσματα από maria-seferou:

Ο Δούλος του Κυρίου στη Βίβλο

Τον όρο “δούλο του Κυρίου” ή “δούλο του Θεού” τον συναντάμε πολλές φορές στη Βίβλο, τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη. Ήταν επόμενο, λοιπόν, η Ορθοδοξία να είναι επηρεασμένη απ’ αυτές τις παραδόσεις και στα τελετουργικά των διαφόρων Μυστηρίων της Εκκλησίας ν’ αποκαλεί τους πιστούς “δούλους” ή “δούλες” του Θεού, ακόμη και αν πρόκειται για βρέφη.

Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου ως “δούλου” σοκάρει στη σημερινή εποχή. Επιπλέον ο όρος “δούλος του Θεού” προκαλεί αρνητικούς συνειρμούς περί δουλείας σ’ ένα Θεό-αφέντη και Κύριο που απαιτεί από τον πιστό πλήρη και άνευ όρων υποταγή, παραβιάζοντας την ελεύθερη βούλησή του.

Ας μελετήσουμε λοιπόν μερικά εδάφια της Βίβλου, κι ας προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε στον όρο “δούλος του Κυρίου” με το ερώτημα πώς προέκυψε και τι μπορεί να σημαίνει.

«Και ο Κύριος φάνηκε σ’ αυτόν (τον Ισαάκ) εκείνη τη νύχτα, και είπε: Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ του πατέρα σου· μη φοβάσαι, επειδή εγώ είμαι μαζί σου, και θα σε ευλογήσω, και θα πληθύνω το σπέρμα σου, εξαιτίας του Αβραάμ, του δούλου μου.» (Γένεσις 26: 24)

Εκτός από τον Αβραάμ, η Βίβλος αποδίδει τον τίτλο “δούλος του Θεού” και στους Ισαάκ και Ιακώβ (μετέπειτα Ισραήλ – Γεν. 32: 28), όπως βλέπουμε στο επόμενο εδάφιο από την προσευχή του Μωυσή.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι πατριάρχες του εβραϊκού έθνους, μακράν του να είναι άγιοι όπως αποδεικνύεται από διάφορες ιστορίες της Βίβλου, αποκαλούνταν από τον Μωυσή “δούλοι του Θεού”, απλά και μόνο διότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του εκλεκτού λαού.

Ωστόσο…

Όπως όλοι γνωρίζουμε, “Εκλεκτός Λαός” του Θεού είναι μόνο εκείνος του Ισραήλ, καθώς για όλους τους άλλους επιβάλει και εξαπολύει εξωφρενικές ποινές θανάτου από τα άλση και τα ζώα έως τους ανθρώπους “μέχρι και νηπίου θηλάζοντος” (Α Σαμουήλ ή Βασιλειών 15:1-4). Αυτή την αντίδραση του Θεού, την συναντάμε σε πολυάριθμα σημεία μέσα στην Αγία γραφή, για όλους εκείνος που δεν είναι Ισραηλίτες.

Κάπου εδώ, υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις και αντιρρήσεις από διαφορετικές και αντικρουόμενες πλευρές για το αν το «Δούλος του Θεού» είναι τίτλος τιμής και όχι απαξίας.

Τα συμπεράσματα δικά σας

ΠΗΓΗ